Quis enim redargueret?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Duo Reges: constructio interrete. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Tu quidem reddes; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea,
quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est.

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum
naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil
interest.

Quid ergo?: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Nihilo magis.: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Quibusnam praeteritis?: Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest.
Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Si quae forte-possumus.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?